ကျွန်တော်နှင့်ပေါကြောင်ကြောင်စာစုများ ၂

မေ့လွယ်ပျောက်လွယ် ခေတ်ပေါ်ကမ္ဘာထဲ

လူတွေဟာ အစွန်းဖျားရပ်နေကြတယ်

ရေမရောတဲ့အချစ်တွေ ရှားပါးနေပြီ

ကော်ဖီတွေဟာ အေးစက်တာ မြန်လာတယ်

သဘာဝကသဘာဝကိုလိုက်ရှာနေရတယ်

ကဗျာတွေဟာ အချည်အနှောင်တွေနဲ့

တစ်နေ့နဲ့တစ်နေ့က ခဏလေးရယ်

တစ်ခါတစ်လေ ရှင်သန်နေရတာ 

အကြောင်းအရင်းမရှိသလို

ချစ်ရသော နွေရေ မင်းရော ကိုယ်ရော 

လူတွေအားလုံးရောတောင့်တကြတာက

သံစဥ်တွေနဲ့ရစ်ပတ်ပြီး

မေတ္တာတရားတွေသီကျူးထားတဲ့

တစ်ကမ္ဘာဘဲမဟုတ်လား

-ကျွန်တော်