ကျမျက်ရည်

ကျမျက်ရည် 

အိုင်းရစ်ပန်းလေးတွေ ပွင့်လုရောပေါ့လို့ 

နိုးထမိတဲ့ ဖေဖေါ်ဝါရီရဲ့ အဦးဆုံးနံနက်ခင်းမှာ

မြို့ရဲ့မြူတွေကြားက သံချပ်ကားတွေ

ခေါင်းထိုးထွက်လာတာကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။

နောက်တော့ အမှောင်ရယ် ၊ ငရဲရယ်  ၊

အား .......  လို့ မဆုံးတော့မယ့်အသံနဲ့

အာခေါင်ခြစ်အော်နေတဲ့ ဦးခေါင်းပွင့်မျိုးဆက်ရယ် ။

အချစ်ရေ တိမ်တွေက သေနတ်ဒင်နဲ့တူလိုက်တာ

မင်းကြောက်လား ။

မကြောက်ဘူး၊ ရွံတာလို့ဖြေ ၊

ကိုယ်မင်းကို ပန်းလေးပန်ပေးချင်သေးတယ်

ဒါပေမယ့် ဝမ်းနည်းစရာပဲ ဒီတိုင်းပြည်ဟာ ဘာပန်းမှပွင့်တော့မှာမဟုတ်ဘူး ။

မင်းရဲ့မျက်ရစ်ကလေးတွေ မို့နေပါလား

ငိုကြွေးထားသလားကွယ် ၊

အတွင်းရော အပြင်ရော ငိုနေတယ်လို့ဖြေ ၊

ငိုပါ ချုံးပွဲချပြီး ငိုပါလေ

ဒီအချိန် ရယ် နေတဲ့ မိန်းမတွေထက် 

ငိုနေတဲ့မိန်းမတွေကပိုလှတယ်လို့ထင်တယ်

မင်းမျက်ဝန်းတွေက သိပ်လှတော့

ကျမျက်ရည်ကလည်း သိပ်ကိုလှမှာပေါ့ ။

ကိုယ်တို့အမိမြေ

ချစ်စရာလေးနော်

သေနည်းရောင်စုံနဲ့လေ ။

မင်းဘာအရောင်နဲ့သေချင်လဲ

အနီရောင်နဲ့သေချင်တယ်လို့ဖြေ၊

ကိုယ်လည်း Crimson ဘက်ယိမ်းတဲ့အနီရောင်နဲ့သေမယ် 

ကိုယ်တို့ရက်သိပ်မကွာဘဲသေကြမယ်

အရမ်းအေးတဲ့နိုင်ငံတွေမှာ ပြန်မွေးဖွားကြမယ် 

တက္ကသိုလ်အတူတက်ကြမယ်

သမိုင်းစာအုပ်အတူဖတ်ကြမယ်

မြန်မာနိုင်ငံအကြောင်းဖတ်မိတဲ့အခါ

" ဒီနိုင်ငံကြားဖူးသလိုလိုပဲ ..."

ဆိုတဲ့ မျက်မှောင်ကြုံတာမျိုးဖြစ်သွားလိမ့်မယ် ။

ကိုယ်တို့နောင်ဘဝရောက်နေပြီလေ။

အရင်ဘဝက အကြောင်းတွေ ပြန်မသိတော့ဘူးလေ ။

အရင်ဘဝအကြောင်း မှတ်မိနေဦးမယ်ဆိုရင်

နောင်ဘဝဆိုတာကလည်း ဘာအဓိပ္ပါယ်ရှိမှာလဲနော့် ။

ကိုယ်တို့ သားမွှေးမဟုတ်တဲ့ အနွေးထည်တွေဝတ်မယ်

တောင်ယဉ်စွန်းတန်းက တာရာတွေကို ကြည့်မယ်

မင်းကို သွေးအားကောင်းအောင် ဂရုစိုက်မယ် 

နှစ်သစ်ကူးနီးရင် ကိုယ်တိုင်လုပ်ထားတဲ့ ဝိုင်တွေသောက်မယ် ။

ကိုယ်တို့နောင်ဘဝမှာ တကယ်ပျော်ရွှင်နိုင်လောက်တယ်

ဒါပေမယ့် ထူးဆန်းတဲ့ ပြဿနာတစ်ခုတော့ ရှိချင်ရှိနိုင်တယ် ။

အဲ့ဒါကတော့ နှစ်စဉ် နှစ်တိုင်း

ဖေဖေါ်ဝါရီလရဲ့ အစောဆုံးနံနက်ခင်းတိုင်းမှာ ကိုယ်တို့နိုးနေသည်ဖြစ်စေ

အိပ်မောကျနေသေးသည် ဖြစ်စေ

ကိုယ်တို့မျက်လုံးထောင့်စွန်းတွေက 

ဘယ်လိုမှ ရပ်တန့်လို့ရအောင်

မျက်ရည်တွေ တသွင်သွင်စီးကျနေလေ့ရှိတဲ့အကြောင်းပေါ့ ။

-သူဝေး

#crdpoetryoflife