Click4Taninthari

ပြေး ... 

ပြေး .... ပြေး  ...

အော်သံတွေအဆက်မပြတ်ကြားပြီးနောက်

လူ က ဟပ်ထိုးလဲကျသွားသည် 

ချက်ခြင်း ကုန်းထပြီး အားရှိသမျှ 

ခြေထောက်ဆီ ပို့ကာ

နောက်လှည့်မကြည့်ပဲ ပြေးထွက်လာခဲ့ရ

မောလွန်းလို့ ပါးစပ်ထဲမှာ ချွဲပင်ထနေသည်

လူသွားလူလာ ရှင်းသည့်လမ်းကြားထဲ

ရောက်မှ စိတ်ဒုန်းဒုန်းချ နေနိုင်တော့တယ်

" အခြေနေ ဘာထူးသေးလဲ ..

သူတို့ပြန်သွားကြပြီလား အစ်မ "

ရှေ့မှ ဖြတ်သွားသည့် မျိုးသမီးတစ်ဦးကို

လှမ်းမေးလိုက်တော့ လှည့်ပင်မကြည့်ပေ

နားလည်ပါတယ် ... 

တချို့က ဒီလိုအခြေနေမှာ ကူညီပေးရင်

ကိုယ်ပါ ရောပြီး ဒုက္ခရောက်မှာကိုး ...

ထိုင်ရာမှ ထ လိုက်ပြီး ပြဿနာဖြစ်ရာ

နေရာကို တကျော့ပြန်သွားဖို့ 

ပြင်လိုက်သည်

ကိုယ့်သူငယ်ချင်းတွေ အဖွဲ့တွေ 

ဘယ်လိုဖြစ်ကုန်ကြပြီလဲ 

သိချင်စိတ်က ထိန်းမရ ...

လမ်းထဲဝင်လာတဲ့ တစ်ယောက်ကို ထပ်ပြီး

" အကို သူတို့ရှိတုန်းပဲလား "

ပြန်မပြောပဲ ဆက်သွားနေတဲ့ လူကို

ကြည့်ပြီး တစ်ချက်တော့ တင်းသွားသည်

ဒါလေးပြောဖို့တောင် အ့လောက်ခက်ခဲ

နေကြပြီလား .. ကြောက်ရွံ့စိတ်ထက် 

ငါတို့ပါ ပြဿနာဖြစ်မှာစိုးရိမ်တဲ့စိတ်က

ပိုနေပြီလား လို့ တွေးမိလေသည် ..

နောက်ထပ်လမ်းလျှောက်လာနေတဲ့ 

ညီမငယ်တစ်ယောက်ကို တွေ့တော့

ရှေ့က ပိတ်ရပ်ပြီး

" ညီမလေး ... သူတို့  သူတို့  ... "

စကားမဆုံးလိုက်ပေ ...

ကိုယ့်ကိုဖြတ်ပြီး ဟန်မပျက်

လမ်းဆက်လျှောက်သွားတာကိုကြည့်ပြီး

အံ့သြစိတ်နဲ့ တွေပြီးရပ်နေမိသည်

" ငါ့ခန္ဓာကိုယ်ကဖြတ်ပြီး လမ်းလျှောက်လို့

 ရတယ်လား ... ငါ့ကို မမြင်ကြဘူးလား " 

ဘာသာတွေးပြီး အသိတစ်ခုက လက်ခနဲ

ချက်ခြင်းပြေးထွက်လာခဲ့လိုက်သည် 

မြင်ကွင်းက ရင်ထဲမှာ စို့နင့်နာကျင်ခဲ့ရ

သွေးကွက်အချို့ ... ပြန့်ကျဲနေတဲ့ ဖိနပ်တွေ

လမ်းမပေါ်က အင်္ကျီဖြူတစ်ထည် ...

ပြီးတော့ ... သူ့ရုပ် သူ့ခန္ဓာ က ခွေခွေလေး

ခြေထောက်တစ်ခုလုံး မြင်ရက်စရာမရှိ

ယောင်ပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကို ငုံ့ကြည့်မိသည် 

ဒါ ဆို ... ငါ  ... ငါ  ...

အသိ ... သတိ  ... 

စိတ်ထဲ ဖျတ်ခနဲ မြင်ယောင်မိတာ က ..

     "  အ .... မေ   " 

 အမေ .. ငါ့ ကို မျှော်နေတော့မှာပဲ ....

#credit